نگارنده در کتاب حاضر، به بررسی تلاش های ایرانیان در دفاع از مرزهای خود در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم می پردازد. او تلاش می کند با تأکید بر نیروهای دوگانه همبستگی و ائتلاف، چشم اندازی نسبی از ناسیونالیسم را ارائه کند. در این مسیر، وی با انعکاس شرایط مرزهای بی ثابت کشور ایران و درگیری های پیرامون آنها، واژه ملت را تعریف و تأثیر جغرافیای ملی بر تغییرات فرهنگی و سیاسی ایران را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین نگارنده در این کتاب با تمرکز بر موضوع جغرافیا، طیف گسترده ای از جنبه های شهروندی مدرن در ایران همچون: برتری زبان فارسی؛ علاقه به باستان شناسی و... را مورد واکاوری قرار می دهد. رویکرد نگارنده در کل، مبتنی بر تقویت درک ملی گرایی ایران و همچنین ملی گرایی در هر جای دیگر از جهان است.