در این کتاب عملکرد دو چهره مخوف وابسته به رضاخان یعنی پزشک احمدی و سرپاس مختاری را مورد بررسی قرار داده است. به عقیده بنده تاریخ این بی انصافی را قبول نمی کند که بگوید رضا شاه آدم باهوشی نبوده است یا رضا شاه نابغه و با استعداد نبوده است، او مرد با هوش و استعداد بود ولی مشتی اشخاص ناباب و متملق دور او را گرفتند و از یک چنین هوش و استعداد نگذاشتند ملت ایران آن طور که می بایست استفاده کند و کار را به جایی رساندند که مهر او را از دل مردم بیرون کردند.