مثنوی نامه خروش عشق

در مقدمه این کتاب آمده است:«حق این است که بگوییم زبان شعری شاعرانی که در مکتب توحید و پرستش تربیت یافته و در قلمرو عشق حق بار اقامت انداخته اند، زبانی است حاوی بیان حقایق قرآنی و کلید فهم دقایق عرفانی و کلک مرسم ارزشهای والای مقام انسانی. گذری بر دواوین بزرگان عرفان و ادب پارسی، روشنگر این معنی و موجب اذعان به آن است. بی‌تردید مهمترین امر در تحکیم جنبه ارزشی شعر، همین رنگ‌پذیری شاعران مسلمان از دین مبین اسلام و الهام از لطایف روحانی قرآن بوده و هست. شعر، حکمتی است که تعالی روح عرفانی و لطافت اندیشه عقلانی شاعر به خوبی از آن استنباط می‌شود و این همان نکته نغزی را در قلمرو ذهن آدمی پدید می‌آورد که قطب عالم امکان و سلسله جنبان قافله سلوک و عرفان، پیامبر عظیم‌الشان اسلام، در روایت «ان من الشعر لحکمة» به آن اشاره کرده است. گذری بر اشعار عرفانی و حکیمانه فرهیختگانی مانند مولوی، عطار، سنایی، حافظ، سعدی و ...، رساترین تفسیر برای بیان ملکوتی پیامبر اسلام است که در سطور پیشین مذکور افتاد. مرحوم محمد‌تقی مجلسی در مقام تفسیر این روایت، حکمت را بر بیان مراتب توحید ذوالجلال و تبیین صفات جمال و جلال و ... حمل کرده است.»