جمهوری باورها

فردی را در نظر بگیرید که در نظر دارد شرکتی جدید را به عنوان مثال، برای کاوش زمین به دنبال مواد معدنی ارزشمند تاسیس کند. این فعالیت را «استخراج زغال سنگ» می نامم. برای شروع، فرض کنید که استخراج زغال سنگ، فعالیتی قانونی است. این فرد باید تنها تصمیم بگیرد که این فعالیت خطرپذیر از نظر اقتصادی ارزشمند است یا خیر. مدل استاندارد اقتصاد بیان می کند که فرد باید اساسا احتمال یافتن زغال سنگ با ارزش در زیر زمین و درآمد مورد انتظار را محاسبه کرده و هزینه های شرکت نظیر اجاره یا خرید تجهیزات لازم، هزینه های نیروی کار و… را نیز تعیین نماید. با کسر عدد دوم (هزینه ها) از عدد اول (درآمد موردانتظار)، می توانیم خالص بازده مورد انتظار یا سود مورد انتظار این فعالیت خطرپذیر را محاسبه کنیم. این بازده خالص را B می نامیم. اقتصاد استاندارد بیان می کند در صورتی که B عددی مثبت باشد، کارآفرین نسبت به انجام فعالیت اقدام خواهد کرد. در غیر این صورت، این فعالیت را بی ارزش تلقی کرده و پروژه استخراج زغال سنگ را رها می کند. این نگاه استاندارد به تصمیم گیری عقلانی دارای نقاط ضعفی است که به درستی مورد نقد قرار گرفته اند و ایده خودخواهانه نهفته در آن و فرض ظرفیت نامحدود محاسبات در آن، به چالش کشیده شده است. در این نقدها، این پرسش مطرح شده است که آیا انسان ها تنها به واسطه سود حرکت می کنند یا اینکه بخشی از موتور محرک آنها مربوط به حسادت، بدنامی، و جستجوی جایگاه و… است. حال، فرض کنید که دولت، با نگرانی در خصوص محیط زیست، قانون جدیدی را به تصویب برساند که براساس آن، استخراج زغال سنگ غیرقانونی باشد. همچنین در این قانون تصریح شده است که هر فردی که به دنبال معدن کاوی باشد، به میزان F دلار جریمه خواهد شد. فرض کنید که باتوجه به سطح خط مشی گذاری و کیفیت دولت، احتمال دستگیر شدن برابر با P باشد…