جاودانه عبید زاکانی

کتاب پیش رو اثری است پیرامون عبید زاکانی که علاوه‌بر شرحی از احوالات او سروده‌هایی از این شاعر، نویسنده‌و لطیفه‌پرداز ایرانی را در خود جا داده است.
املح الشعرا عبید زاکانی از قریه‌ی زاکان قزوین و از رجال اواسط قرن هشتم هجری است. این شاعر بزرگ اهل فضل و دانش و از ارباب سلیقه و از اصحاب ذوق سلیم بوده است. اگرچه برخی او را از زمره‌ی طنز پردازان می شمارند ولی حق انصاف این است که با وجود یافت شدن بذله و هزل و هجو در اشعار او پایه اش از آن بالاتر است که او را طنزپرداز شمارند، بلکه میان شعرا اولین لطیفه سنج و نادره سراست و در این شیوه کسی به پای او نرسیده است.
او در عهد شاه ابواسحاق در شیراز تحصیل علوم و فنون نمود و از فضلای عصر و ادبای دهر خود گردید. در هر فنی مهارتی کامل پیدا کرد و به تصنیفات و تألیفات پرداخت. پس از آن به قزوین برگشت و به منصب قضاوت سرافراز و به آموزگاری و تربیت بزرگ زادگان منتخب و ممتاز گردید. از آثار ادبی او می توان دیوان لطایف، رساله‌ی اخلاق الاشراف، عشاق‌ نامه، دیوان اشعار، منظومه‌ی موش و گربه و رساله‌ی دلگشا را نام برد.