کارگردان تئاتر، علم نشانهشناسی را به خدمت میگیرد. ارزش نشانهشناسی در این است که چارچوبهایی را برای ساماندهی روند تجربه، در مسیر تولید یک محصول خلاقه، از مرحلۀ پرورش ایدۀ ذهنی تا آمادهسازی و تمرین صحنهای در اختیار کارگردانها قرار میدهد. دانش نشانهشناسی، کارگردان را وادار میکند تا افزون بر محرکات درونی و استعدادهای خود، به کاوشی فراتر و همهجانبهتر دست یازد و به او اجازه میدهد تا از میان هزاران گزینۀ متنوع و جایگزین، گزینهای را که به شکلگیری یک اجرای پیچیده، ژرف و چندلایه منتهی میشود برگزیند و یا برای دستیابی به چنان اجرایی از میان گزینههای گوناگون، سادهترین و هرسشدهترین گزینهها را انتخاب کند که تا سرحد کلیدیترین و ضروریترین عناصر ارتباط، حشو زدایی شده باشند. این کتاب آموزشی در حوزۀ کارگردانی تئاتر پستمدرن با رویکرد نشانهشناسی تدوین شده است. کتاب با بحثی مفصل دربارۀ نشانهشناسی و اهمیت آن در کارگردانی تئاتر آغاز میشود و با معرفی نظامهای بیستگانۀ نشانهای تئاتر و بررسی سهم هریک از آنها در تعیین نوع محصول نهایی و کیفیت مفاهیم دریافتی تماشاگر ادامه مییابد. تفاوتهای کارگردان تئاتر پستمدرن با کارگردان تئاترهای پیش از آن، مبحث بعدی کتاب است.