قلندر خونه

یکی از عوامل توفیق قلندرخونه تازگیِ این نمایش در اجرایش بود، نه تنها به این دلیل که کیفیت‌ها و پدیده‌های سنتی آئینی را در تکمیل معنای نمایش به‌کار گرفته بود، بلکه بیشتر خود اجرای نمایش هم « حادثه » شمرده می‌شد. یعنی جدا از متن « خود اجرا » هم یک « حادثه » به‌شمار می‌رفت، یعنی اجرا رخداده‌ای بود که پیش چشم مخاطبین خود جان می‌گرفت و با این‌که متن مکتوب را مجسم کرده و پیش می‌برد، فزون بر این خود اجرا هم واقعه‌ای بود که روی سن وقوع می‌یافت، وقوع این حادثه هنری پیش چشم تماشاگر در آثار نمایشی پیش از قلندرخونه بی‌سابقه بود. این فرایند برای محققین و صاحب نظران و متفکرینی که نمایش را دیدند قابل توجه آمد، چنان‌که استاد نجف دریابندری و ... نیز با ادراک این معنا به آن توجهی ویژه مبذول داشتند.