نمایش در دوره صفوی

دوره‌ی صفوی از دوره‌های میانی تاریخ ماست؛ از این‌رو پیش از آن، دوره‌های زیادی از نشیب و فراز تاریخی بر سرزمین ما گذشته و طبیعتا تحولات و دگرگونی‌های زیادی را در باب نمایش‌ها به تصویر کشیده است. به سخن بهتر، دوره‌ی صفوی میراث‌خوار نمایش ادوار پیشین ایران است؛ طوری که در بعضی موارد، ابتکار از آن ادوار پیش از آن است. بر این اساس کتاب حاضر در دو بخش عمده‌ گنجانده شده است: بخش اول به تعزیه در مفهوم عزاداری، پیدایش و وجه تاثیرپذیری و پرورش و پختگی آن در خلال قرون اختصاص یافته است. صفویان با رسمیت بخشیدن به تشیع در جامعه‌ی ایران، پاره‌ای از معادلات تاریخی ایران را به هم زدند و طرحی نو در انداختند. در این بخش تعزیه در دوره‌ی صفوی بررسی گردیده است. در بخش دوم که در سه فصل سامان یافته است، تمامی نمایش‌های موجود در جامعه و دربار ایران ارزیابی شده و بروز و شکفتگی آن‌ها تحلیل گردیده است. در این بخش به سیر تحول و رونق و رواج این نمایش‌ها و ترکیبات جدید آن‌ها اشاره شده است. مراسم سوگواری در ایران باستان بین‌النهرین باستان و دوران اسلامی؛ تعزیه و صفویان، شیوه‌ی اجرای نمایش‌های مذهبی، مراسم شتر قربانی، نمایش‌های غیر مذهبی، نمایش‌های اهل زور، نمایش‌های اهل سخن و... عنوان‌های مطالب کتاب هستند.