این کتاب ترجمه پژوهشی ارزشمند در حوزۀ نگارگری دورۀ صفوی، تألیف محقق برجسته، آنتونی ولش، است. این کتاب به طور عمده به بررسی تحولات دورهای از تاریخ نقاشی ایران، یعنی دورۀ گذار از مکتب قزوین تا پیدایش مکتب اصفهان اختصاص دارد. این دوران، دورانی سرنوشتساز در دگرگونی نقاشی ایران به شمار میآید و در واقع، دورۀ شکوفایی ادبیات و هنرهای بصری است که این ویژگی مطالعه دقیق و جدی نقاشان و حامیان خاص دورۀ صفوی را ممکن میسازد. این کتاب در عین حال که اطلاعات مفیدی دربارۀ صدر دورۀ اصفهان، بویژه ظهور نابغه این دوره، یعنی رضا عباسی به دست میدهد، تألیفی محققانه دربارۀ زندگی و آثار دو هنرمند شهیر ایرانی، صادقی بیگ و سیاوش گرجستانی، است که کمتر کسی به بررسی احوال و آثار ایشان پرداخته است.