سیمونا اسپاراکو، نویسنده ایتالیایی زمانی که با کنجکاوی، خبری را درباره حادثه آتشسوزی برج گِرنفل لندن در روزنامهها میخواند، نمیدانست طرح اولیه رمان «در سکوتِ حرفهایمان» را در ذهن خلاقش خواهد زد.
او داستان مادرانی را در این کتاب روایت میکند که نیاز دارند برای احساسات مادرانهشان صدایی برای ابراز وجود بیابند. صدایی که در این رمان به وضوح قابل شنیدن است. اسپاراکو که خود مادر دو فرزند است با الهام از شعری تحت عنوان «اولین و آخرین نام» معتقد است اولین نامی که بر زبان میآوریم و نیز آخرین نامی که پیش از مرگ به آن پناه میبریم «مادر» است. حوادث داستان در برلین آلمان میگذرد.