تعمید

تعمید»، «علی‌مردون تفنگتو بردار بریم طهرون»، «آنجا که مروی به ناصرخسرو می‌رسد»، «آنجا که برج‌های آجرپزی‌ است»، «روده‌ی کوچک»، «روده‌ی بزرگ»، «دستگاه گوارش»، «یک‌ روز آقای ناظری در رودخانه غرق شد» و «پخشِ زنده» نُه داستان این کتاب را تشکیل می‌دهند.

عنصر پیوند‌دهنده‌ی نُه داستان «تعمید» حرکت دایره‌واری‌ست از تراژدی به کمدی؛ و یا بالعکس. وضعیت‌های ساخته‌شده در این داستان‌ها با هم‌زمان کردن تا‌هم‌زمانی‌ها، تردیدهایی میان پوزخندزدن، اندوهگین‌شدن، خندیدن و یا ترسیدن شکل می‌دهند و همین مؤلفه‌های آیرونیک موقعیت‌ها که از طرح جلد کتاب آغاز می‌شود و تا پایان، تا آخرین داستان، ادامه می‌یابد، موجب می‌شود در داستانی شغل کسی پرتاب هرروزه‌ی خود از پنجره‌ی خانه‌اش در خیابان باشد و یا در داستانی، مردم شاهد پخش زنده‌ی دزدیدن بزرگ‌ترین برج میدان شهر باشند و برای تماشای دزدها هل‌هله و شادی سر دهند.