کاظم موسوی بجنوردی در سال 1320 در شهر نجف اشرف متولد شد. پدرش، آیتالله سیدحسن بجنوردی، از بزرگان حوزهٔ علمیهٔ نجف و از مراجع تقلید بود. بجنوردی در نوجوانی با فعالیتهای سیاسی آشنا شد و به عضویت حزب الدعوه درآمد. در 18 سالگی به ایران بازگشت و در سال 1340 حزب ملل اسلامی را با خط مشی مسلحانه پایهگذاری کرد. در دادگاه نظامی، بجنوردی به اعدام محکوم شد؛ اما به فرمان محمدرضا پهلوی حکم اعدام او به حبس ابد تخفیف یافت و از آن بهبعد تا زمان آزادی در دیماه 1357 بجنوردی یکی از سرشناسترین زندانیان سیاسی دورهٔ سابق بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بجنوردی یکی از چهرههای مطرح در عرصهٔ سیاست ایران بود. او در انتخابات اولین دورهٔ مجلس شورای اسلامی از سوی مردم تهران به نمایندگی برگزیده شد و با پایان دورهٔ اول مجلس با سیاست وداع گفت و خود را یکسره وقف فرهنگ کرد و مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی را بنیان نهاد که امروز از معتبرترین دائرهالمعارفهای جهان اسلام است.
در این کتاب با مردی آشنا میشوید که زندگی پرماجرای خود را با سیاست و انقلابیگری حرفهای آغاز کرد اما نهایت راه دیگری برگزید.