شعرِ بیدل دهلوی در حوزه های گوناگون (فرهنگی، معرفتی، فکری و زیبایی شناسی) دارای ظرفیتی عظیم است که فارسی زبانان بی واسطه ترجمه به آن دسترسی دارند و از آن بهره می برند. او همچنین ما را به خویشاوندانِ دور و نزدیکمان در کشورهای عزیزِ هندوستان، اَفغانستان و تاجیکستان پیوند می دهد. آثار گرانمایه ی او، سرمایه ای مشترک برای همه ی ماست که می تواند یکی از زمینه ها و عوامل همدلیِ میان این ملت های هم ریشه باشد. بیدل، سخنوری اهلِ معرفت و اخلاق مدار است که منظومهٔ فکری او کلّیتی یک پارچه و ساختارمند دارد. اگر سروده هایی از او را که در آنها بر آموزه های گوناگون اخلاقی تاکید شده، جدا کنیم، دفتری پر برگ و بار فراهم خواهد شد که بسیاری را همچون کتابی کاربردی به کار خواهد آمد. مردمِ ما خوشبختانه، سخن سرایان نامی کم ندارند. فردوسی، خیّام، عطار، نظامی، مولوی، سعدی، حافظ، جامی، صائب، بیدل، نیما و صدها نام درخشان دیگر به ادبیات و زبان فارسی آبرو بخشیده اند.