یادگاران

مؤلف در مقدمۀ کتاب آورده است: «علت شرح و بیان موجزی از دوره‌های مختلف زندگی‌ام، همانا شرف دیدار بزرگانی از دانش و فرهنگ بود که هماره مرا تازه و شاداب می‌داشت و تمام حواسم در پی اینان بود؛ چنان‌که نوشته‌ام و می‌خوانید. از جوانی تا به امروز هرگاه به فضایی برمی‌خوردم، متناسب با رخدادها و پیشامدهای زمان، قلم برمی‌گرفتم و به تناسب سن‌وسال و دانشم دربارۀ آنچه بر من تأثیر می‌گذاشت می‌نوشتم یا می‌سرودم؛ راست‌تر و روان‌تر آنکه بگویم دلم می‌نوشت. در دیدگاهی همراه با هریک از یاران و یادگاران، با هریک از یاران زیسته‌ام و با یادگارهایشان گریسته‌ام و گاهی بر آنچه دیده‌ام بر دیده‌هایم خندیده‌ام، اما ارجی که من بر این دل‌نوشته‌ها و یادگزاره‌ها دارم این است که هرکدام برملاکنندۀ نقطه‌ای از اوجی است که از نکته‌ای در رفتار یا گفتار و یا پندار آن ارجمندان با حضورشان متذکر شده‌ام».