خاستگاه بحث در کتاب حاضر یکی از نخستین نهادهای آموزشِ عالی در ایران است: دارالمعلمین. در این نهاد پیشروترین آموزشهای بعد از متوسطه در ایران ارائه شده است. در کلاسهای دارالمعلمین، استادانِ استادانِ استادانِ این سرزمین درس دادهاند. بزرگانی پشت نیمکتهای دارالمعلمین نشستند، تحصیل کردند و آنگاه خود از نخستین استادانِ نسل برجستهی دانشگاهیان ایران شدند. در آزمایشگاه دارالمعلمین، اولین تحقیقات علوم پایه در سطح بعد از متوسطه و دانشگاهی آغاز شد، نخستین لذتهای پرسشگری و دانایی نوین ایرانی به همراه تنشهای تردیدآمیز فلسفی و شک علمی در فضاهایش تجربه شد و زمزمهی معرفتی پیدرپی در عمق ذهن و جان استادان و دانشجویانش طنین انداخت.