از کودکی کافکا عکسی به جا مانده است، تصویری از «دوران کوتاه و بی نوای کودکی» که به ندرت چنین تاثرآور از آب در می آید. متعلق به یکی از آن آتلیه های قرن نوزدهمی است که با پرده های چین دار،گوبلن ها،سه پایه های نقاشی و نخل هایش چنان جای شبهه برانگیزی است که هم می شود آن را به جای اتاق شکنجه گرفت و هم سراپرده ی پادشاهی.