سینمای زنده

فیلم ساختن پیش از این کاری محدود به یک گوشه‌ی جهان بود؛ یک استودیو، یا خانه‌ای که محلِ فیلم‌برداری می‌شد. اما کاپولا به این فکر کرد که سینما در زمانه‌ی اینترنت پُرسرعت، در زمانه‌ی شبکه‌های اجتماعی‌ تصویری، در زمانه‌ی شبکه‌‌های ماهواره‌ای چگونه می‌تواند تماشاگرانش را روی صندلی‌ها نگه دارد؟ این‌گونه بود که کاپولا راه‌ورسم تازه‌ای را پیش گرفت و نامش را «سینمای زنده» گذاشت. سینمای زنده امکانات تازه‌ای را پیش پای فیلم‌سازان می‌گذارد. گروه‌های مختلف فیلم‌سازی در چهار گوشه‌ی جهان می‌توانند از طریق ارتباطات ماهواره‌ای با هم در تماس باشند و فیلمی که در حالت عادی باید مرحله به مرحله در مکان‌های مختلف ساخته شود، یک‌جا و هم‌زمان به صورت زنده ساخته می‌شود. دیگر نیازی نیست که تماشاگران ماه‌ها چشم‌به‌راه دیدنش باشند. فیلم هم‌زمان به شکل زنده روی پرده‌ی سینماها به نمایش درمی‌آید. این ایده‌ی اصلی کاپولا است. اما در این صورت باید به قواعد قبلی سینما در زمینه‌ی فیلم‌نامه‌نویسی و بازیگری و کارگردانی و تدوین و چیزهای دیگر وفادار بود؟ این شیوه‌ی تازه به کارگردانی و بازیگری و تدوینِ تازه‌ای نیاز دارد؟ چگونه می‌شود براساس برنامه‌ای از پیش‌ تعیین‌شده فیلمی را ساخت و هم‌زمان نمایشش داد؟ کتابِ کاپولا شرح دقیق ایده‌ای است که راه تازه‌ای را پیش پای سینمای آینده گذاشته. سینمای آینده به‌ باور او چنین سینمایی است: زنده