گزیده هایی از کتاب انسانی بسیار زیاده انسانی

هنگامی که کسی می پرسد: فلسفه به چه کار می آید؟ پاسخ بایست ستیزه جویانه باشد، چرا که پرسشْ  کنایه آمیز و نیش دار است. فلسفه نه به دولت خدمت می‌کند و نه به کلیسا، زیرا این دو دغدغه های دیگری دارند. فلسفه به خدمتِ هیچ قدرت مستقری درنمی آید. کارِ فلسفه آزردنِ حماقت است. فلسفه حماقت را به چیزی شرم آور تبدیل می‌کند. فلسفه کاربُردی ندارد، جُز برملا کردن پستی های اندیشه در تمامی اشکال. آیا جز فلسفه رشته ای هست که به نقدِ تمامی ایده آل ها و رازورزی ها، هر خاستگاه و هدفی که می خواهند داشته باشد همّت گمارد؟
ژیل دلوز «نیچه و فلسفه»

این کتاب نه تنها «گلچینی» که بس بسیار «خارچینی» از کتاب «انسانی، بسیار زیاده انسانی» است! که زیرعنوانِ «کتابی برای جان های آزاد» را نیز دارد. با این کتاب، نیچه آثارِ اصلی خود را آغاز می کند.
نیچه دراین باره می گوید که با این کتاب خود را از هر آن چه که به سرشت و منشِ او تعلق ندارد و شایسته ی او نیست، رها و آزاد ساخته است. و می افزاید که «ایده آلیسم» (آرمان گرایی) به سرشت و منشِ او تعلق ندارد و شایسته ی او نیست. بنابراین می توان کتابِ او را کتابی بر ضدِ «آرمان گرایی» دانست؟