شبکه های اجتماعی و سیاست قدرت

برای کارایی دموکراسی شورایی به هر روشی، لازم است که همه احزاب در مورد حقیقت به توافق برسند. این امر رسانه ها را به یک نهاد حیاتی برای تصمیم گیری دموکراتیک تبدیل می کند. رسانه بخش قابل توجهی از اطلاعات را که عموم مردم بتوانند براساس آن انتخاب های سیاسی خود را انجام دهند، فراهم می کند. دموکراسی شورایی تا به حال توجه اندکی به این نیاز که این اطلاعات، حقیقت دارند، نیمه آشکارند یا دروغ محض اند داشته است. با این حال ناهماهنگی شناختی که فرد هنگام دنبال کردن برخی از مباحث در هند مانند بحث های پیرامون خلع ید یا شماره ملی «آدهار»، می بیند، به وضوح نشان می دهد که چگونه امکان بحث های عمیق در یک جامعه دموکراتیک در نتیجه مغالطات می تواند کاهش پیدا کند. به عنوان مثال، استفاده از طرحی اقتصادی را در نظر بگیرید. اگر کسی به اعضای حزب حاکم گوش دهد به این نتیجه می رسد که این طرح موفقیت بزرگی داشته است که منجر به ورود بیشتر پول نقد به اقتصاد رسمی، جهش در معاملات دیجیتالی، گسترش پایه مالیات و جمع آوری بیشتر درآمد مالیاتی شده است. اگر کسی به گوش دادن به آنها ادامه دهد به نظر می رسد که مصادره پول های کثیف حتی در ابتدا موضوع بحث نبوده است چه رسد به هدف اصلی. با تغییر مکرر روایت، هدف این است که از موضوع اصلی مشروعیت زدایی شود. در اینجا، هدف اصلی من این نیست که با برجسته کردن موضوع گرفته شده توسط دولت اتحاد دموکراتیک ملی (NDA)، جانب یک طرف را بگیرم در حالی که از طرف دیگر انتقاد می کنم، بلکه می خواهم نشان دهم که چگونه می توان به هنگام مخالفت، کیفیت بحث های سیاسی را با کشاندن به سمت مواضع سیاسی به جای شواهد اساسی، کاهش داد. وقتی واقعیت ها به دلیل کمبود اطلاعات، سفسطه منطقی یا دروغ های آشکار به یک دامنه بسیار مورد مناقشه تبدیل می شوند…