دیوان حافظ

دیوان حافظ مشتمل بر حدود ۵۰۰ غزل به همراه چند قصیده، مثنوی، قطعه و رباعی است. این کتاب یکی از آثار مهم فارسی‌زبان در ادبیات کلاسیک ایران و جهان شناخته می‌شود. این اثر تاکنون بارها به اشکال و شیوه‌های گوناگون به زبان فارسی منتشر شده و علاوه‌بر آن تقریبا به تمام زبان‌های جهان به‌ چاپ رسیده ‌است. مضامین سروده‌های حافظ متفاوت است؛ اما درون‌مایه‌ی اشعار غزل‌هایش با یکدیگر قرابت زیادی دارند. بسیاری از منتقدان، حافظ را نتیجه‌ی تکامل شعر فارسی می‌دانند. در مورد فرم شعر حافظ می‌توان گفت: «غزل حافظ، هم دارای سطوح عاشقانه چون غزل سعدی است، هم دارای سطوح عارفانه چون غزل عطار و مولانا و عراقی و هم از سوی دیگر وظیفه‌ی اصلی قصیده را که مدح است، بر دوش دارد. ازاین‌رو شعر حافظ نماینده‌ی هر سه جریان عمده‌ی شعری قبل از اوست و قهرمان شعر او، هم معبود و هم معشوق و هم ممدوح است.» جالب است بدانید اکنون، بیش از دویست سال از اولین چاپ رسمی این دیوان گذشته‌ است که در فاصله‌ی ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه. ق. در کلکته صورت گرفت.