ای نامه!

حتما می پرسید چرا رفته ام سراغ نامه ها؟ آن هم حالا در غروب نامه نویسی کاغذی و رواج نامه های الکترونیکی؟ دلایلش متعدد است_ مثلا اینکه چون نامه ها پیوسته با من بوده اند، همیشه هستند. مثل همین کوه صفه اصفهان که در منظرم هست و دائم می بینمش. یا اینکه نامه پنجره ای به زندگی دیگری است. من از دوستم هزاران کیلومتر فاصله دارم اما نامه های عزیزش پنجره ای به رویم می گشایند، به زندگی اش، و وجود او را در کنار خود احساس می کنم_همچنین فراوان اند نامه هایی که هرگز پست نشدند_
گاهی هم نامه ای ممکن است در شرایطی بحرانی موجب آرامش کسی شود و او را زنده نگه دارد... و بالاخره باید از این منظر به نامه ها نگاه کنیم که هر یک از آنها پیکی رسیده از (جایی دیگر) است و نمایی دور را به ما نشان می دهد. نامه ی کاغذی نه مانند نامه ی الکترونیکی خنثی ( شاید هم مرده) بلکه (موجودی) است باهویت و زنده و حامل نشانه هایی از نویسنده اش_