این کتاب، جلد اول از «مجموعه آثار یغمای جندقی» و شامل دیوان اشعار این شاعر قرن سیزده هجری قمری است. «یغما» که در اواسط دوره قاجار می زیست، شاعری هزل سرا و مطایبه گو بود. او را می توان از برجسته ترین شاعران نسل دوم دوران بازگشت به حساب آورد؛ شاعرانی که شعر را به میان مردم بردند. سخنوران و ادیبان دوره مشروطیت از نظر فرم، مضمون و طرز بیان، از آثار «یغما» تاثیر بسیار گرفتند. با اینکه در مجموعه آثار «یغما»، شعری در انتقاد سیاسی دیده نمیشود، لیکن او مسائل و موضوعات اجتماعی و طبقات و گروههای جامعه را فراوان به نقد کشیده و خصایص منفی و نکوهیده را با بیانی روشن آشکار ساخته و به انتقاد از آنها پرداخته است، به گونهای که میتوان او را بنیان گذار ادبیات انتقادی دوران معاصر ایران به شمار آورد.