کتاب غرائب قواعد ملل که به قلم ژرژ برنارد دپینگ در اوایل قرن نوزدهم به زبان فرانسوی به نوشته شده است درباره آداب و رسوم و شیوه زندگانی مردم جهان است. ترجمه این کتاب به پارسی در زمان خود نه تنها توانست دریچهای از فرهنگهای دیگر به روی ایرانیان بگشاید، همچنین توانست نثر پارسی را یک گام بزرگ در راه سادگی و مفهوم بودن به پیش برد.
میرزا حبیب در زمره نخستین مترجمانی است که کتابهایی از زبانهای اروپایی، مستقیم و یا با واسطه زبان عربی به فارسی ترجمه کردهاست. او همچنین در تحول نثر پارسی در دوره جدید مقامی شامخ به خود اختصاص داده است. این دو ویژگی را میتوان در کتاب نامآشنای «حاجی بابای اصفهانی»، و همچنین در کتابهای دیگر او مانند «گزارش مردم گریز» اثر مولیر و نیز کتاب « غرائب قواعد ملل» ملاحظه کرد.
کاری که در تصویر گذاری کتاب «غرائب» در ایران شده، برای هیچ کتاب دیگری تاکنون به این صورت انجام نگرفته است. این کتاب را اگر نویسنده فرانسوی و مترجمان عربی و پارسی آن بدین صورت میدیدند مسلما از همه غرائبی که در کتاب شرح دادهاند برایشان غریبتر میبود. چاپ کتاب مصور کتاب غرائب همچنین میتواند گویای پیشرفتی باشد که هنر کتاب و کتاب آرایی در سالهای اخیر در ایران به خود دیده است.