قذافی

جناب سرهنگ، مثل همه دیکتاتورهای خودپسند عالم، چشم دیدن هیچ آدم محبوبی را در کشورش نداشت.در لیبی قذافی تنها کسی که باید محبوب مردم می بود خود دیکتاتور بود و نه هیچ کس دیگری .سرهنگ به قدری روی این قضیه حساس بود که دستور داده بود رادیو و تلویزیون لیبی از این پس حق ندارد اسم وزرا و مسئولین کشور را ذکر کند و فقط باید به ذکر عنوان رسمی آن ها اکتفا کند.نوشتن اسم بازیکنان فوتبال روی پیراهنشان ممنوع بود و هر بازیکن فقط با شماره روی پیراهنش باید مشخص می شد..اما از همه جالب تر زمانی بود که یک مجری اخبار تلویزیون نزد مردم لیبی به شدت محبوب شد.سرهنگ که نمی توانست محبوبیت این رقیب تازه را تحمل کند دستور اخراجش را از تلویزیون داد و از مدیران تلویزیون خواست که درهای تلویزیون را به روی هر کسی که مایل به اجرای اخبار است باز کنند تا همه بفهمند که هیچکس نمی تواند بدون اجازه او محبوب شود.از فردای صدور این دستور، صف طویلی جلو ساختمان تلویزیون دولتی لیبی تشکیل شد و مدیران تلویزیون به همه شرکت کنندگان در صف فرصت خبرخوانی در برابر دوربین زنده ی تلویزیون را دادند..مردم لیبی طی روزهای بعد با تماشای این مجریان ناشی بر صفحه تلویزیون هایشان اوقات واقعا خوشی را تجربه کردند.