تابستان

«ذهن تاریخی و هنرمند هر دو می خواهند جهان را از نو بنا کنند. ولی هنرمند، به واسطه ی اجباری در سرشتش، حدهایش را می شناسد که ذهن تاریخی آنها را نادیده می گیرد. برای همین است که غایت ذهن تاریخی استبداد است، در حالی که شور هنرمند به آزادی ختم می شود. تمام کسانی که امروزه برای آزادی می جنگند. در نهایت برای زیبایی نبرد می کنند. قطعا موضوع سر دفاع از خود زیبایی نیست. زیبایی نمی تواند خود را از انسان محروم کند و ما فقط در صورتی شکوه و صفای عصرمان را به او خواهیم داد که آن را در بدبختی اش همراهی کنیم. دیگر هرگز جزو منزوی ها نخواهیم شد. این که بشر نمی تواند خودش را از زیبایی محروم کند کم از حقیقت ندارد.»