وقتی ولادیمیر پوتین دستور حمله به اوکراین را صادر کرد در مخیله اش نمی گنجید که اوکراینیها دست به مقاومتی شایسته بزنند. پوتین تصور میکرد که در کوتاه ترین بازه ی زمانی کل این کشور را تسخیر خواهد کرد. او مردم و ارتـش اوکراین را «خودی» تلقی می کرد که گرفتار حکومتی «غیرخودی» شـده اند. اما محاسباتش اشتباه از آب درآمد. «تزار» بر این باور بود که ابهت حضور ارتش روس کافی است تا اوکراینیها سلاح بر زمین گذارنـد و عطای نبرد با ارتش روسیه را به لقایش ببخشـند. اکونومیست بر این باور است که فرمان حمله به اوکراین از سوی ساکن کاخ کرملین رجعتی است به عصر شکوه و عظمت سابق شوروی. در حقیقت، اوکراین هدفی برای پوتین بود تا به این وسیله عظمت سـابق کشورش را احیا کند. چنین است که از پوتین با عنوان استالین قرن ۲۱ یاد می کند هرچند به نظر می رسد این تعبیر اکونومیست حالتی تمسخر آمیز داشته باشـد. اکونومیست در سرمقالهی خود می افزاید که خسارت دو هفته ای روسیه در جنگ با اوکراین برابر با خسارت ارتش آمریکا هنگام حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ بود.