این کتاب، دیوان شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری به تنظیم و نمونه خوانی و نظارت جهانگیر منصور است. در ابتدا شرح احوال عطار را توسط استاد بدیع الزمان فروزانفر داریم. در قسمتی از این شرح چنین می خوانیم: لقب او فریدالدّین است و در این باب هیچ شک نیست، زیرا عوفى و ابنالفوطى و تمام کسانى که شرح حالش را نوشتهاند این لقب را آوردهاند و هم در پایان نسخه خطى دیوان عطار مکتوب در سنه ششصد و هشتاد و دو ]مجلس شماره 1268[ این لقب مذکور است و از این همه مسلم مىگردد که او در قرن هفتم که در نیمه اول آن قرن به شهادت رسیده و پس از آن، بدین لقب مشهور بوده است.
ای گرفتار تعصب مانده دایماً در بغض و در حب مانده
گرتو لاف از عقل و از لب میزنی پس چرا دم در تعصب میزنی