بر برادرتان ستم رفته و شما پلک ها را برهم می نهید.
ستم دیده نعره می کشد و شما لب از لب نمی گشایید.
ستمگر آزادانه می گردد و قربانی می جوید.
و شما می پندارید که از ستم او در امان اید، زیرا نافرمانی نکرده اید. این چه شهری است؟ شما چگونه انسان هایی هستید؟
در شهری که به کسی بی عدالتی می شود، باید مردم سر به شورش بردارند. شهری که در آن از شورش نشانی نیست،
چه بهتر که قبل از رسیدن غروب آفتاب
در میان شعله های آتش نابود شود.