در هر رابطه ای، در تمام لحظات، تنش بین تضاد ها حضور دارد. وقتی صمیمیت و همدلی هست، بنابراین جدایی نیز وجود دارد. یکی از بهترین بیان های مربوط به این پارادوکس رابطه، توسط رینر ماریا ریلک (شاعر چک) بیان شده است: «من این را بزرگترین وظیفه ی یک رابطه ی قلبی بین دو نفر می دانم: اینکه هر یک باید نگهبان تنهایی دیگری باشد.»
ما همیشه تنها هستیم، حتی در جمع، و حتی وقتی در یک رابطه هستیم. در هیچ رابطه ای ما نمی توانیم هدیه ای بزرگتر از خودمان، همانگونه که هستیم (تنها و منفرد) به دیگری بدهیم. همچنین نمی توانیم هیچ هدیه ای از «دیگری» دریافت کنیم که بزرگتر از این باشد. پس این، یک به اشتراک گذاشتن ارزشمند است، هرچند جایگزین تکامل فردی ما نیست.