شب رو بر راس جغرافیا و دیگرها

مفهوم شعر در نظر خواننده این اشعار نباید مانند دیگران باشد. این اشعار بر ادبیات نبودن شعر استیلا دارند. شعر ادبیات نیست و شاعر هم نباید ادبی باشد. شاعر ورا و ماورای کلمات و میان کلمات زیست دارد. شاعر بودن زیست و زندگانی متفاوتی از دیگر افراد و حتی دیگر هنرمندان دارد. شاعر بودن زیستی است که راه برگشتی ندارد. شاعر پس از شاعر شدن نمی تواند به زندگی قبلی اش بازگردد. شاعر نمی تواند مانند دیگر هنرمندان بیندیشد. یک نقاش یا یک فیلمساز یا یک رقصنده هم می توانند شاعر باشند. فحوای شاعرانگی وجود ندارد. آثار هنری و غیرهنری می توانند شعر باشند. وقتی از می تواند شعر باشد اثری، نام برده می شود؛ صفت شاعرانگی که برای آثار هنری به کار برده می شود، ترهه ای بیش نیست. مسئله آن جا پررنگ می شود که مولف اثر هنری چگونه می اندیشد و خوانشگر چطور؟ دو سوی یک اثر قرار دارند.