مخاطب حقیقی من، آن مردی است که می داند یک جای کار در قرن بیست و یکم کنونی، می لنگد. او دقیقا قادر نیست آن را بیاید، اما عمیقا حس می کند که جامعه مدرن به جنس مذکر پشت کرده است...
مردان، این واکنش شدید علیه خویش را لمس می کنند و آگاهانه و ناآگاهانه در حال اعتصاب هستند. آنها با نرخی هشدار دهنده در حال ترک دانشگاه، نیروی کار، ازدواج و پدرانگی می باشند...
بی مسئولیتی مردها، از روی ناپختگی یا میل به آسیب رساندن به زنان نیست؛ آنها اتفاقا به منزله پاسخ به فقدان مشوق هایی که جامعه امروزین به ایشان در جایگاه پدران، شوهران و روزی آورندگانی مسئول عرضه می کند، رفتاری معقول در پیش گرفته اند....