ماهیت کاستی ناپذیر رنج که هنگام تجربه ی آن دچار وحشت می شویم برای این مقدر گشته است که اراده را متوقف سازد، همچنان که پوچی عقل را متوقف می سازد و غیبت عشق را، تا شاید انسان که بدین ترتیب به نهایت قوای بشری اش رسیده است بیارامد، بایستد، به بالا بنگرد و انتظار بکشد… هنگامی که در ژرف ترین ژرفناهای وجودمان نیاز به ندایی داریم که معنایی بدهد هنگامی که در طلب پاسخی فریاد می کشیم و پاسخی به ما داده نمی شود آن زمان است که سکوت خداوند را تجربه می کنیم… پس از تجربه ی این سکوت، برخی همچون دیوانگان شروع به حرف زدن با خود می کنند. پس از آن هرچه کنند، فقط باید برای شان دلسوزی کرد. برخی دیگر که تعدادشان هم زیاد نیست همه ی قلب شان را تسلیم سکوت می کنند.