کتاب پروانه روایتگر فقدان حضور است که در سراسر آثار او همراه با لطافتی غمین به چشم میخورد. آثاری که گاه روایتگر فضایی اکسپرسیو- انتزاعی است که در عین بیانگری مفهومی با استفاده از فرمهای محدود به سوی گونهای مینیمالگرایی گرایش دارد.
برای رسیدن به عمق کارهای این نقاش باید که تمامی کارهای او با هم دیده شود و ارتباط بنیانی آنها که چندان هم ساده و روشن نیست به تامل درک شود.
بیشک پروانه اعتمادی یکی از نقاشان مهم معاصر است که توانسته با خلق تصاویری از زیست ایرانی، وضعیت انسان معاصر را نمایش دهد بیآنکه به حضور مستقیم او پرداخته باشد. این مجموعه تصویر نسبتا کاملی از این هنرمند نوگرا را نمایان میسازد.