هنریک ایبسن یکی از معدود نمایشنامهنویسهایی است که با وجود زندگی در دوران پرتلاطم و نوگرای قرن نوزدهم در تمام آثارش، تعالی شرایط انسانی و نفرت از پدیدههای زشت و عفن انسانی، انگیزه بزرگ تداوم راه او هستند.