کلیات طراحی صنعتی

«طراحی ارگانیک» سبکی از طراحی محصول است که اشکال طبیعی را الگو قرار می دهد. خطوط موج دار و منحنی های پویا و قوس ها در مقابل سبک هندسی و مدرن قرار می گیرد. در مبحث ناتورالیسم مطرح شد، این تلاش ها از انسان اولیه وجود داشته و در دوره طراحی صنعتی معاصر هم در طراحی طراحانی همچون کارلو مولینو، لوئیجی کولانی، ایسامو ناگوچی، فیلیپ استارک و راس لاو گراو شکوفا می شود. «بیو دیزاین» واژه ایست که توسط لوییجی کولانی و به عنوان نظریه مخالف «های تک» خلق شد و به جای فرم های خشک و سرد مدرن به دنبال فرم های نرم و طبیعت گراست؛ همان گونه که در مبحث ناتورالیسم نیز مطرح شد. «بیومورفیک» را نیز این گونه تعریف می کنند: «سبکی در طراحی که در آن شی طوری فرم و شکل داده می شود که یک موجود یا مخلوق طبیعی و زنده را بازنمایی کند.» در این بین رشد صنعت و تکنولوژی مواد و روش های ساخت نیز تاثیر بسزایی در شکل گیری فرم های بیومورف داشته. ساخت و تولید انواع پلاستیک هایی که به سرعت به شکل های مختلف ساخته می شد، برش و شکل دهی کنترل شده رایانه ای و قالب گیری ای به صرفه فلزات نسبت به گذشته، همه از جمله گزینه هایی بود که دنیای طراحی را به سوی ایجاد خط ها و انحناهایی برد که به صورتی منطقی و متناسب شده از جانداران الهام گرفته می شد. خطوط راست و گوشه دار که مصنوعی به نظر می رسید، در آن جایی نداشت. این سبک به خصوص بعد از جنگ جهانی دوم و فشارهای روحی که بر مردم آن زمان بود، توسط طراحانی چون آلوارآلتو و ارو سارینن بسیار رواج یافت و همگان آن را پسندیدند. ما انسان ها علاقه مندیم در جهان تاثیر خود را بگذاریم. ساخت سازه ها، تولید محصولات، ایجاد سیستم های واقعی و مجازی، همه و همه صرفا تلاشی هنری نیست و معمولا نشانه هایی از تفکری منطقی در دل آن ها دیده می شود.