تلاش مولف در این اثر به دست دادن شرح اجمالی از استان فارس (محل اسکان عشایر)، و بررسی مسالهی پیدایش آنها و ساختار قومی، اسکان، شغل، فرهنگ مادی، ساختار اجتماعی سیاسی، روابط خانوادگی، فرهنگ معنوی اقوام و نقش آنان در زندگی سیاسی اجتماعی ایران است. در این میان، نویسنده این کار را در رابطه با همهی اقوام پرشمار فارس غیرممکن دانسته و تنها به بزرگترین و مهمترین آنها یعنی قشقاییها، خمسه، کهکیلویه و ممسنی بسنده کرده است.