«زندگی رویایی سوخانوف» کابوس مردی است که باید در آن فربهگی مادی و فرهنگیاش را پس بدهد. او نمیداند دورانش سر آمده، همچنان که نمیداند دوران هژمونی جامعه هنریای که در آن بالیده نیز به آخر رسیده است. این رمان روایتی است از ارتباط سیاست با هنر؛ آنجا که هنر بر سر نعش سیاست ایستاده است.
اولگا گروشین نویسنده روسی آمریکایی غرق سنت ادبی زادگاهش است. «زندگی رویایی سوخانوف» از حیث شخصیت پردازی و وسواسهای روانشناختی کاراکتر اصلیاش، یادآور داستایوسکی است و آن وقت که ما را برابر اجتماع آدمها و محفلهای پر زرق و برق قرار میدهد، توصیف صحنههایی نظیر تولستوی دارد. نحوه روایت آیرونیک گروشین یادآور گوگول است و زبان داستانش گاه ناباکوفوار طنزی گزنده بروز میدهد. بولگاکف را هم نمیتوان از یاد برد؛ خصوصا وقتی که نویسنده تصاویر سوررئالیستی به دست میدهد.