داستان‌های جو

گفتم: جو تو هیچ وقت احساس تنهایی نمیکنی؟ همه‎‌ی آدم‌ها، هر چقدر هم که قوی باشند، آخرش از تنهایی می‌ترسند، اما من هیچ وقت نشنیده‌ام تو در این باره چیزی بگویی. جو بلند شد و رفت سمت چوب لباسی و کلاهش را برداشت و گذاشت روی سرش و گفت: من می‌روم بیرون و بعد از بستن در، هر دویمان تنها می‌شویم. بین تنهایی کسی که تنها می‌گذارد و کسی که تنها گذاشته می‌شود، تفاوت زیاد است. این را گفت و رفت سمت در و قبل از اینکه بیرون برود گفت: اگرچه اما هر دویش غم انگیز است. یک پاکت سیگار کنار کتاب دیالکتیک تنهایی است. بنشین و تنهایی ات را دود کن. و در را بست و رفت. اولین بار بود که احساس کردم جو فلسفه نیافت. تنهایی شاید شبیه خود جو بود، با کلاهی لبه دار و سیگار همیشه روشن.