کلمه تایپه اشاره به دو چیز دارد: ناحیهای از جزایر نوکاایوا،و مردمی که در آن زندگی میکنند.هرمان ملویل،پس از ماجراهای بسیار،در حدود سال 1843،زمانی که ملوان جوانی بود و از کشتی صید نهنگ دلی (dolly) گریخته بود،به آن جزیره پاگذاشت.حاصل آشنایی او با این سرزمین و مردمش دستمایه تایپه شد که یک داستان واقعی به شمار میآید.
مردم تایپه به آدمخواری معروف هستند.اما این مانع نمیشود که ملویل و رفیقش"توبی"به آدمخواران تایپه پناه ببرند.بر خلاف آنچه تصور میرفت،از این دو فراری به گرمی استقبال می شود.ملویل و توبی دو ماه در تایپه میمانند و با شگفتی و با شگفتیهای زیادی برخورد میکنند.توبی از اقامت در آنجا خسته شده میگریزند،و ملویل با دوستان بدوی خویش تنها میماند.
این کتاب که چند ماه بعد به رشته تحریر درآمده است،تصویری از آداب و اخلاق سحرآسای اهالی تایپه است.نویسنده آنچه را مشاهده کرده به قلم آورده است.توصیف هرمان ملویل از چشماندازهای باشکوه آنجا شاعرانه است و تقلید ناپذیر.
- از این کتاب تنها یک جلد موجود است.
از آنجایی که این کتاب قدیمی و از کتابخانههای شخصی درآمده ممکن است ورقخورده، کهنه یا گاهی با ظاهری مستعمل باشد که برای مخاطبین این دست از کتابها امری آشناست.