اتوپیا اعتراضی است حقوقی و فکری علیه دیکتاتوری امر واقع، دعوی باید باشد که موجب پارگی ناگهانی در تار و پود بودن میشود.. اتوپیا امکانی است برای اندیشیدن به آن سوی تاریخ، آن سوی زندگی حاضر. اتوپیا تبعید است، حرکت مطلق جدایی،دور افتادگی.
اتوپیا هجرت است، خروج است، حرکت پی ریزی های بنیادین. اتوپیا قیام علیه تاریخی است که به سرنوشت بدل گشته است... در نتیجه بهتر آن است که میان دو نوع اتوپیا تکایز قایل شویم: اتوپیای امور و اتوپیای ارزش ها. بن بست تمامیت خواهانه ای که بسیاری از اتوپیاهای قدیمی در آن در می غلطند از آنجا ناشی میشود که آنها ادعای تعین بخشیدن اعمال و وقایع را دارند در حالی که می بایست به تعیین ارزش ها بسنده میکردند...اما طرد اتوپیای امور نباید به انکار نفس اتوپیا منجر شود. مسئله، درک شرایط امکان زندگی انسانی به گونه ای خود جوش بر روی زمین است و در عین حال فرجامی که تاریخ می بایست به سمتش میل کند...»