امید درد کمی نیست

برای زیستن دیر است
بگذار تیک تاک تنیده بر دیوار
سهم این پرنده ی تکراری باشد
و لحظه ای درخشان از عشق را
کلاغی به منقار بگیرد
و با خود ببرد