براده های ترس

حنای خون است

دست در دست که می چرخد

طرح جغد سپید شانه ی چپت نقش می بندد

گل می کشند بر انگشت های بریده ام

نیلوفرهای مرده بالا می‌خزند

ریسه می بندند

گلویم را می گیرند

ما خوشبخت شده ایم