پیشرفت در حوزههای مختلف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و بهویژه فناوری، محیطی رقابتی، پویا، مبهم، بیثبات و به شدت متغیری را ایجاد کرده که توان برنامهریزی در شرایط مطمئن و پایدار را از بسیاری سازمانها سلب، و آنها را در راه تحقق اهدافشان با چالشهای فراوانی مواجه کرده است. بهگونهای که عدم اقدام بههنگام و فراکنشی نسبت به این تحولات، موجب انحطاط، ادغام و یا کاهش طول عمر بسیاری از سازمانها در سالهای اخیر شده است. در چنین شرایطی بهنظر میرسد یکی از اساسیترین و مهمترین چالشهای پیشروی سازمانها، افزایش نیاز به مدیران توانمند در سالهای آینده باشد. در رویارویی و حل این مسئله، رویکردهای مختلفی از جانب سازمانها دنبال میشود. مدیران و رهبران نقش تعیینکننده و جایگزینناپذیری در توفیق یا شکست سازمانها دارند.