هنر و شعر در نظام سلطه، هم از سوی بازار، هم از سوی حاکمان و هم از سوی ناموزونی های فرهنگی و اجتماعی نه تنها تحقیر می شود بلکه به نظر نویسنده ی کتاب حاضر به قتل هم می رسد. تحقیرکنندگان و قاتل ها اغلب ناشناخته مانده اند یا شناخته شده اند اما اعتراف نمی کنند. گویی بخشی از ادبیات ما در تراژدی انتقام گرفتار آمده است. نام فریبزر رئیس دانا گرچه بیشتر یادآور اقتصاد به ویژه اقتصاد دانی رادیکال در برابر نظام سلطه سرمایه داری است اما او در کتاب حاضر نشان داده است که در نقد ادبی با زمینه های اجتماعی و سیاسی نیز نگاهی جستجوگر و تفسیری انسان گرا دارد. او در کتاب حاضر هم ویژگی عناصر و ابزار های نقد ادبی را بر می رسد و هم با این ابزار به نقد شعرهای شاملو، مختاری، صالحی، فرخ زاد و سیمین بهبهانی می پردازد. آشنایی و دوستی دیرپای رییس دانا با این شاعران و استناد به لحظه های پربار با هم بودنشان نه تنها به جذابیت نقدها افزوده بلکه ژرفای بیشتری به داده ها و روایت های او بخشیده است.