پرچم در اهتزاز

روزی که کوید ۱۹ جهان را فراگرفت و نسل ما تازه با مفهوم همه‌گیری از نزدیک و خارج از کتاب‌های تاریخ مواجه شد،اولین دغدغه بچه هیأتی‌ها شد: محرم. در صفحات مجازی خودشان نوشتند، در هیأت‌های شخصی‌شان ناله و شکوه کردند،شعر گفتند و متوسل شدند. ته حرف‌هایشان این بود که فرض ماه رمضان و شب‌های قدر را پای تلویزیون گذراندیم،با محرم چه کنیم؟ من خیال جمع می‌گفتم: بابا این‌ها چقدر بدبین‌اند. تا محرم هوا گرم می‌شود.دکترها قول داده‌اند در گرمای تابستان ویروس کرونا از بین برود. و هیچ نگران محرم بدون ارک نبودم. اصلاً ماه محرم بدون پسوند ارک برای من چیزی خارج از فرم طبیعی است؛ مثلاً فرض کنید انسان کبد نداشته باشد یا ریه. ارک برای خانواده من یک فرهنگ است؛بخشی از جریان و سبک زندگی.