پژوهش‌هایی در باب هیستری

مطالعاتی در باب هیستری کتابی است که در سال 1895 توسط زیگموند فروید ، بنیانگذار روانکاوی و پزشک یوزف بروئر نوشته شده است. این کتاب از مقالات مقدماتی بهم پیوسته (چاپ مجدد از 1893) تشکیل شده است. در این کتاب پنج مطالعه ی مجزا درباره ی"هیستریک" وجود دارد.- مورد مشهور آنای دکتر بروئر ( بیمار بروئر که نام واقعی او Bertha Pappenheim بود) ، رشد روانکاوی ، و چهار مورد دیگر از مقاله ها که توسط فروید نوشته شده است. از جمله ارزیابی وی از امی فون ام یکی از بیماران فروید. مطالعاتی در باب هیستری با یک مقاله نظری توسط بروئر و یک مقاله عملی تر در مورد روان درمانی هیستری که توسط فروید نوشته شده است پایان می یابد. فروید سیمپتوم (نشانه های بیماری) را تقریبا به صورت زمین شناسی طبقه بندی می کند. بیرونی ترین اقشار به راحتی به یاد می آورده می شوند و پذیرفته می شوند ، در حالی که هرچه عمیق تر شود ، تشخیص خاطره هایی که در حال یادآوری هستند ، دشوارتر می شود. هیستری - عذاب بدن توسط ذهن آزار دهنده - از همه گیرترین اختلالات انسانی است. با این حال ، در عین حال ، گریزان ترین آنهاست است. تشخیص فروید مبنی بر اینکه هیستری ناشی از آسیب در گذشته ی بیمار است ، طرز تفکر در مورد جنسیت را تغییر داد. مطالعات در باب هیستری یکی از بنیانی ترین متن های روانکاوی است که باعث تحقق درک ما در مورد عشق ، میل و روان انسان می شود. این تاریخچه ها با توجه به علاقه ی وافر انسان ها به بینش علمی، آثار قابل توجه در ادبیات نیز به شمار می آیند.