برای همه چیز می توان طول عمر مفید و تاریخ مصرف فرض کرد، اما شعارهای جهانی این انقلاب دینی، از این قاعده مستثنا است؛ آن ها هرگز بی مصرف و بی فایده نخواهند شد، زیرا فطرت بشر در همه عصرها، با آن سرشته است. آزادی، اخلاق، معنویت، عدالت، استقلال، عزت، عقلانیت، برادری، هیچ یک به یک نسل و یک جامعه مربوط نیست تا در دوره ای بدرخشد و در دوره ای دیگر، افول کند. هرگز نمی توان مردمی را تصور کرد که از این چشم اندازهای مبارک، دلزده شوند. هرگاه دل زدگی پیش آمده، از روی گردانی مسئولان از این ارزش های دینی بوده است و نه از پایبندی به آن ها و کوشش برای تحقق آن ها.