گزیده طنز انوری ابیوردی

بنا بر نظر زرویی نصرآباد در این اثر، وجه غالب سروده‌های شوخ‌طبعانه انوری، هجوآمیز و هزل‌آمیز است و مضمون کلی این سروده‌ها، غالباً یا خوش‌طبعی و تلاش برای حسن‌طلب از خواجگان و امیران روزگار است یا هجو و تهدید به هجو همان بزرگان به علت برنیاوردن کام و طلب شاعر.

زرویی معتقد است متأسفانه انوری از ذوق خداداد و طبع طناز خود، کمتر برای طرح مشکلات اجتماعی و مصائب مردم روزگار خود بهره برده است و شعر او بیشتر نماینده امیال و مطامع و تسویه حساب‌های شخصی است. با این همه، همان معدو سروده‌های طنزآمیز اجتماعی و سیاسی‌اش از نگاه دقیق و تحلیل‌های موشکافانه او حکایت می‌کند.