در ستایش گفت و گو

کتاب با پیشگفتاری با عنوان "در ستایش فرهنگ گفت‌وگو" آغاز می‌شود و نویسنده در همان آغاز تأکید می‌کند که "هیچ اصلی بالاتر از آمادگی انسان‌ها برای گفت‌وگو نیست؛ گفت‌‌وگو با «دیگری» به‌عنوان موجودی تاریخی. با پذیرش گفت‌وگو، خواه ناخواه، پذیرفته‌ایم که تمام حقیقت در نزد ما نیست، بلکه دیگری نیز بخشی از حقیقت را می‌تواند در اختیار داشته باشد. حقیقت ملک طلق ما نیست و ما یگانه خزانه‌دار حقیقت نیستیم. بنابراین با آغاز گفت‌وگو، اصل مطلق‌گرایی درهم می‌شکند و آن همانا شک به اعتقاد مسلم به حقانیت خود است".