مارینا ایوانونا تسوه تایوا

مد مک گولین شاعر ایرلندی در مورد این شاعره‌ی بزرگ روس چنین می‌نویسد:
"من برای استعداد و نبوغِ امیلی برونته ارزش و احترامِ بسیاری قائلم اما تسوه‌تایوا مرا شیفتة خود می‌کند، زنی با یک دختر مرده در جنگ و یک دخترِ جانِ سالم به در برده از قحطی که سهم خود را از ادبیات و بی‌کرانگی ، با جسارت و شجاعتِ بسیار ، در گوشه‌ای از میزِ آشپزخانه به چنگ می‌آورد.شرحه شرحه شدن در کشاکشِ زایمان‌ها و انقلاب‌ها یا هردو ، و قلم را بر زمین ننهادن ، لازمة شکوفایی ِ اصیلترین و حقیقیترین اذهانِ شاعرانه است." تسوه‌تایوا که بعد از انقلاب کمونیستی از وطن هجرت کرد ، سال 1939 از پیِ همسرش افرون که به عنوانِ جاسوسِ شوروی لو رفته بود به شوروی بازگشت. دخترش دستگیر و همسفرِ زندگی‌اش تیرباران شد. وی همراه پسرش به یلابوگا پناه برد و نا امید از یاری رساندن به خانواده‌اش خود را حلق آمیز کرد.حتا گورش نیز ناشناخته ماند. اما سال‌ها پس از مرگ شهرتش نخست در آمریکا و سپس در زادگاهش و سایر کشورهای جهان فزونی گرفت و تندیس‌های او در شعرهای مهم روسیه زینت بخش میادین ، و محل سکونتش در مسکو به صورت موزه ، زیارتگاه عاشقان شعر در سراسرِ جهان شد.